Als enkele voorvaderen van de huidige Grieken de democratie hebben uitgevonden, dan heeft de huidige regering met haar demagogie de democratie de nek omgedraaid en haar volk bedonderd.

Referendum: Leg de bevolking een belangrijke vraag voor, bijvoorbeeld een keuze tussen twee of meer alternatieven. De uitslag is afhankelijk van de inhoud van de vraag, hoe hij gesteld is en hoe goed men geïnformeerd is. Tsipras en Varoufakis hebben de kluit op deze vier punten bedonderd, de ‘zege’ geclaimd, maar staan met lege handen. Ze hebben geen andere strategie dan chantage. De EU zegt: Die machthebbers beloven teveel en deugen niet; de machthebbers misbruiken het middel van referendum en maken het volk zo medeplichtig. [Een guerrillero mengt zich doorgaans onder de bevolking opdat zijn tegenstander bij het schieten ook de bevolking raakt en als de kwaaie pier gezien wordt.]  Wetende dat ze klem zitten tussen beloften aan het volk en de realiteit van de EU, besluiten ze dat een van de twee het veld ruimt, opdat de EU weer geneigd zal zijn te onderhandelen. Doet me denken aan “mijn broertje”:

Mijn broertje is dik en verwend. Drie keer per dag, of zo vaak hij er om vroeg, kreeg of kocht hij een ijsje. Elke keer leende hij geld van mamma en beloofde dat later weer terug te betalen. Mamma streek dan met haar hand door zijn mooie haar en vervolgens over haar hart, terwijl ze wel beter wist. Mamma genoot gewoon van de dankbaarheid van mijn lieve broertje en verwende hem heimelijk ook graag, en keek weg. Vanaf zijn twaalfde kreeg hij kleedgeld, maar ook dat besteedde hij telkens aan snoep. Op zeker moment had al zijn kleedgeld aan ijsjes en bonbons besteed. Nu had hij geen geld meer om kleren te kopen. Hij stond bijna in zijn blote kont en maakte een verwaarloosde indruk. Mamma kon dat niet aanzien en gaf een steeds groter deel van de huishoudpot aan broertje. Broertje werd dikker.

Mama werd uit de ouderlijke macht gezet en er kwam een stiefmoeder. Die maakte de balans op en zei dat broertje moest gaan werken om terug te betalen en dat hij niet meer elke dag ijs zou krijgen. Oei, dat was tegen het zere been! Broertje voelde zich betutteld, werd boos en “pikte het niet”. Hij dreigde in zijn broek te plassen als hij zijn zin niet kreeg. Stiefmoeder zei dat hij voorlopig alleen maar in een korte broek en op slippers mag lopen en gaf aan hoe hij er aan kan werken om voldoende geld te krijgen. Opdat hij niet weg kon lopen, legde ze hem aan een ketting.

Broertje vertikte het om te gaan werken en kon ook niet echt vooruit komen met die zware ketting aan zijn benen. Nadat hij in zijn broek plaste en zijn benen eerst behaaglijk warm, maar allengs kouder werden, zei hij tegen zijn bibberende onderdanen dat het de schuld van stiefmoeder was, die hem in de kou liet staan. Zij geloofden broertje maar half, maar wilden ook niet weten hoe het nu echt zat. Hun vetcellen riepen gewoon om meer, méér! Broertje beloofde dat hij stiefmoeder – met het tonen van zijn blote benen – wel weer op andere gedachten zou brengen, zodat hij weer ijs en chocola zou kunnen eten en zijn hele lichaam tevreden zou zijn. Wat hij er niet bij vertelde, was dat daardoor de benen een steeds zwaardere last te dragen zouden krijgen en de kettingen meer zouden gaan knellen.

Een tante in de bijstand zegt dat zij meeleeft met broertje en dat stiefmoeder de schuld moet kwijtschelden. Een oom die boekhouder bij een bedrijf is zegt dat het geld daarvoor dan dus onthouden zou worden aan de studie van mijn zusjes en mij. Hij rekent voor dat ook al kwijt stiefmoeder de schuld, het broertje niet zal lukken om zijn eigen broek op te houden zolang de broek door al dat gesnoep niet dicht kan. [Hij heeft het over dweilen met de kraan open en dat het eenmalig legen van de emmer geen oplossing is.] Stiefmoeder ziet broertje graag weer een volwaardig familielid worden, maar niet tegen elke prijs.

Ook ik wil graag mijn bloedeigen broertje niet laten verrekken, en daarom vind ik dat stiefmoeder de kettingen moet vervangen door licht maar sterk touw dat langer is. Broertje moet opnieuw opgevoed worden: hij moet goed gevoed maar op dieet, zijn spaarpotjes legen en werken voor de kost. Wil hij op eigen benen kunnen staan, dan moet hij, om draagkracht te genereren, dat aan zijn onderdanen duidelijk zien te maken.

Oom zegt dat broertje ons geld niet meer mag gebruiken, en kleding moet krijgen in plaats van kleedgeld. Daardoor zal hij geen ijsjes meer kunnen kopen maar ze zelf moeten gaan maken.

Ach, er valt nog zoveel over broertje te vertellen, maar nu moet ik even aan mezelf en mijn toekomst denken en aan mijn huiswerk gaan.

Door doctor Anders, 06-07-2015