Alle berichten van admin

Gauwdieven – de roman

Een ruk aan haar arm! Nog voor Carla zich schrap kan zetten wordt ze voortgetrokken aan haar leren tas, het hengsel stevig om haar pols gewikkeld. Pas als ze dreigt te vallen, laat ze haar tas los. De dief springt met de buit achter op een rijdende motor en gaat er vandoor. Adrenaline klotst door ons lijf en Carla bedenkt vol schrik dat haar reisdocumenten, smartphone, creditcards en huissleutels er in zitten.
We sturen een sms-je naar haar telefoon: “Jullie mogen geld en telefoon houden, maar leg alsjeblieft de documenten en sleutels ergens voor ons neer!”
Na diverse telefoontjes van onze kant en lang wachten komt het ja-woord. We vinden de tas in de genoemde vuilcontainer. Alléén de telefoon ontbreekt.
Tranen van ontlading en verwondering daarna als de dieven ons bellen en bezorgd vragen of we de tas wel gevonden hebben. “Jaa-a” zegt Carla en mompelt aarzelend: “Bedankt.”

‘Roman 11-149’   op NPO Radio 1, De Taalstaat, 23-05-15

De ‘Roman 11-149’: Maximaal 11 regels en 149 woorden.  Een mini-roman van Arnon Grunberg vormde de basis voor dit idee. De mooiste worden voorgelezen in De Taalstaat op Radio 1.

Once upon a time …

Mijn zoontjes van 12 en 14 had ik vereerd met het vooruitzicht dat er vanavond zó’n mooie film op TV zou komen, dat ze ervoor mochten opblijven: Once upon a time in the West. Een onvergetelijke film!
Terwijl ik weer zit te genieten van de nauwgezette spanningsopbouw, word ik bestookt met opmerkingen als “saai!”
Ik leg uit wat zo bijzonder aan deze film is en dat ze pas na afloop kunnen oordelen. Nadat ze het zuchtend hebben uitgezeten, vraagt de jongste: “Pap, waarom heet zoiets nou een spaghettiwestern?” Waarop de ander antwoordt: “Natuurlijk omdat het zo langdradig is!”                                                                 (NRC, Ikje 16-05-2015)

Sinterklaas stigmatiserend

Column (02/12/14) n.a.v. artikel: RECHTBANK: ZWARTE PIET MAAKT INBREUK OP PRIVÉLEVEN.  NRC, 12/11/14

Ik, dr. Anders, babyboomer, opgegroeid met de Negerhut van Oom Tom, het engagement van Jean-Paul Sartre en Paulo Freire en vervuld van het anti-autoriteitsdenken, vind het kwalijk dat met Sinterklaas een raciale stereotypering wordt neergezet en uitgedragen.
Een autoritaire figuur die neerbuigend praat en die kinderen verleidt met “lekkers”. Die betweter behoort nota bene tot de Rooms-katholieke kerk, het centrum van hiërarchie, autoriteit en vastgeroeste normen en dubbelzinnige sprookjes. Waarom moet die Sint altijd wit zijn?! Zelfs qua baard en haren wordt hij wit uitgedost. Vreselijk! Ik wil niet geïdentificeerd worden met zo’n poeha-figuur, die zelfs door sommige gekleurde medemensen of inwoners met  een donkere huid automatisch gezien wordt als slavendrijver.

Ik wil Sinterklaas hiermee niet zwart maken, alhoewel, misschien is dat wel de oplossing: Maak Sinterklaas roetzwart of grasgroen of smurfenblauw, en láát die Pieten. Die leuke dartele, creatieve, lenige productiemedewerkers van dat kinderfeest. Die voelen zich niet overal boven staan, die hebben geen witte-boorden mentaliteit. In de huidige vorm zijn ze zeer geliefd bij kinderen. Stel dat ze straks correct zijn …

In Suriname zelf wisten ze het wel, toen ik daar op de lagere school zat, vlak voor 5 december. Daar werd ík als blanke nog nageroepen: “Witte Piet, witte Piet!” Toen dacht ik – heel fout: “het is toch Zwarte Piet?” Iets later verstond ik het duidelijker: “Witte pier, witte pier, veeg je billen met korenspier!” beten ze me toe. Ja, gevoel voor poëzie en humor hadden ze daar wel. Leedvermaak. Maar dat hadden ze natuurlijk geleerd van die witte overheersers, die Sinterklazen. Ik wil er niet mee geassocieerd worden. Maak de Sint zwart!

Rode gympen

Rode gympen

Rode gympen onder een donkerblauw pak
      Wat bezielt zo’n man
Zijn aktetas geklemd, de blik strak
      Wat speelt er door zijn hersenpan
Doelgericht beent hij door de ochtendspits
      Is hij niet uitgeslapen, heeft hij zich vergist
Nergens klinkt een ‘maar’ of ‘mits’
      Of bij een vriendin iets vanonder het bed gegrist

Een ochtend op ‘t Spui, mijn bus staat even stil
‘k Bezie de mensen van boven  tot onder
      Is het een gril, of een artistiek vak
Wat heerlijk dat ik me verwonder
Om rode gympen onder een donkerblauw pak

.                                                                                                  © Sander Essers