M’n zijn stolt in gedichten
Een dichter schuilt in mij
Ontdaan van vele plichten
Ontketend, komt hij vrij

Boetseert dan een stel regels
Precies onder elkaar
En taalt naar strikte regels
Taalkundig woekeraar

Hij corrigeert en schrapte
Veel noten op mijn zang
Geen jota die men snapte
Van dichten onder dwang

Ik laat die dichter dichten
Al zijn zijn regels star
Ik moet wel voor hem zwichten
Zijn humor is bizar

In mij huist ook een dichter
Van ‘t liederlijke soort
Beneveld van verliefdheid
Op kleur of klankakkoord

Die houdt zich niet aan regels
Als woordenboemelaar
Die is gewoon een liefhebber
Taaltechnisch een barbaar

Die schildert zwarte zwerken
Let niet op rijm of tijd
Die laat zijn hartstocht zwalken
Doet niet aan deftigheid

Die ene is mijn anker
Die andere sleept mee
Als ik zou mogen kiezen
Dan koos ik alle twee

Ik heb ze beide nodig
Ze zijn mijn levenskans
De ene brengt me verder
De ander in balans

.                                            Sander Essers

Een vogeltje heb ik gebouwd
Maar ‘t beestje wil niet vliegen
Levensecht is ’t welbeschouwd
Kop, lijf, vleugels, staart
Alles zonder rekenfout
Met echte veertjes, elk detail
Een vogeltje heb ik gebouwd
Maar ‘t beestje wil niet vliegen
Ik zette hem al voor het raam
Deed hem alles voor, alles gegeven
Met vogelsap besmet, maar
Niet vatbaar voor het leven
Een vogeltje heb ik, van hout.

.                                                                     Sander Essers