Column (02/12/14) n.a.v. artikel: RECHTBANK: ZWARTE PIET MAAKT INBREUK OP PRIVÉLEVEN.  NRC, 12/11/14

Ik, dr. Anders, babyboomer, opgegroeid met de Negerhut van Oom Tom, het engagement van Jean-Paul Sartre en Paulo Freire en vervuld van het anti-autoriteitsdenken, vind het kwalijk dat met Sinterklaas een raciale stereotypering wordt neergezet en uitgedragen.
Een autoritaire figuur die neerbuigend praat en die kinderen verleidt met “lekkers”. Die betweter behoort nota bene tot de Rooms-katholieke kerk, het centrum van hiërarchie, autoriteit en vastgeroeste normen en dubbelzinnige sprookjes. Waarom moet die Sint altijd wit zijn?! Zelfs qua baard en haren wordt hij wit uitgedost. Vreselijk! Ik wil niet geïdentificeerd worden met zo’n poeha-figuur, die zelfs door sommige gekleurde medemensen of inwoners met  een donkere huid automatisch gezien wordt als slavendrijver.

Ik wil Sinterklaas hiermee niet zwart maken, alhoewel, misschien is dat wel de oplossing: Maak Sinterklaas roetzwart of grasgroen of smurfenblauw, en láát die Pieten. Die leuke dartele, creatieve, lenige productiemedewerkers van dat kinderfeest. Die voelen zich niet overal boven staan, die hebben geen witte-boorden mentaliteit. In de huidige vorm zijn ze zeer geliefd bij kinderen. Stel dat ze straks correct zijn …

In Suriname zelf wisten ze het wel, toen ik daar op de lagere school zat, vlak voor 5 december. Daar werd ík als blanke nog nageroepen: “Witte Piet, witte Piet!” Toen dacht ik – heel fout: “het is toch Zwarte Piet?” Iets later verstond ik het duidelijker: “Witte pier, witte pier, veeg je billen met korenspier!” beten ze me toe. Ja, gevoel voor poëzie en humor hadden ze daar wel. Leedvermaak. Maar dat hadden ze natuurlijk geleerd van die witte overheersers, die Sinterklazen. Ik wil er niet mee geassocieerd worden. Maak de Sint zwart!